Zwykli żołnierze piechoty byli
uzbrajani w trzy rodzaje broni: karabin powtarzalny lub strzelbę
(pojawiła się wraz z wejściem USA do wojny), bagnet i granaty.
Na początku wojny ogień
karabinowy miał dosyć duże znaczenie. Na przykład Brytyjczycy w czasie
I bitwy pod Ypres i pod Mons powstrzymali ataki niemieckie dzięki
zmasowanemu ogniowi karabinowemu. Podstawową bronią brytyjską był
karabin Lee-Enfield, Amerykanie posiadali springfieldy, Niemcy
dysponowali mauserami Gewehr 98, Francuzi byli uzbrojeni w karabiny
Lebel wz. 1886, a Rosjanie w mosiny. Wszystkie armie walczące na polach
bitew I wojny światowej były wyposażone w karabiny powtarzalne. Z
biegiem czasu, gdy okopy stały się powszechne, ręczna broń piechoty
zaczęła mieć coraz mniejsze znaczenie, choć do końca wojny była
podstawową bronią piechoty.